Het kan zo niet blijven (duren). Er moet iets veranderen. Of: er gaat iets gebeuren. Ik hoor het steeds vaker. Zomaar op straat. Of van mensen van wie ik het niet verwachtte. En soms denk ik: we zouden helemaal opnieuw, vanaf nul moeten kunnen beginnen. Helaas, dat kan niet. Of maar voor een klein gedeelte. En dan nog op voorwaarde dat je weet hoe.
Ik ben nog opgegroeid in een tijd dat kinderen nog hele dagen door bossen, straten en velden mochten en konden zwerven. Bij gebrek aan- waren we nog niet gebiologeerd door schermen van GSM, smartphone, TV, PC, iPad en degelijke. En we moesten helpen om in de naoorlogse overlevingsdrang van de ouders mee te voorzien in alles wat nodig was om te overleven: slachten, brandhout maken, inmaken, wieden, enz.
Ik heb daar nooit moeite mee gehad, integendeel. Ik heb ook altijd het idee gehad dat ik wel voor mezelf zou kunnen zorgen. Maar allicht is dat helemaal anders voor de generatie die melk enkel uit dozen haalt, en vlees uit cellofaan, en kleding – ook voor een hondje – met een muisklik bestelt.
Het zou wel jammer zijn als de kennis om alles wat je nodig hebt om te (over)leven en alles zelf te maken, verloren zou gaan. Veelal is het niet eens zo moeilijk. Onze voorouders slaagden er duizenden jaren in. Ik hoop een steentje te kunnen bijdragen door die kennis te verzamelen en beschikbaar te stellen.
Zelfvoorzienend leven kun je niet alleen
Kleine, lokale netwerken kunnen veel problemen oplossen. Vroeger hing iedere straat en buurt onderling goed aaneen. Slachten deden we samen. Ieder een half varken. Logisch toch, als een heel varken te veel is en je geen half varken kan kweken? Om te hooien hielp iedereen elkaar. Want iedereen had het graag droog binnengekregen.
Bouwen deed je ook niet in je eentje, maar met een bak bier en de buurt. Spijtig dat het teloor is gegaan. We moeten op zomeravonden terug onze stoelen op de stoep zetten, in plaats van voor de tv. En met Nieuwjaar samen een borrel drinken, in plaats van een prijzig restaurant te boeken.
Waarmee ik wil stellen dat zelfvoorziening iets is wat je niet in je eentje moet of kan doen. Je hebt er de kennis en de vaardigheden van meerder mensen, van een kleine gemeenschap voor nodig. Zonder hun specialisatie lukt het niet (goed), en zij hebben ook jou hulp en inzicht nodig.
Ik heb geprobeerd om met de verzamelde informatie telkens naar het laagst mogelijke basisniveau te gaan. Als het gaat over brood bakken, wordt er ook teruggegrepen op graan zaaien, oogsten en malen. Met handmatige hulpmiddelen. Om zelf te bouwen wordt bondig beschreven hoe je met mortel en stenen kan metselen. Maar ook hoe je bakstenen maakt en bakt. En hoe cement kan gemaakt worden. En een beitel om steen te kappen. En staal om een beitel te maken, enzovoort.
Website met 100′-en praktische vaardigheden
Duurzame zelfvoorziening met respect voor mens en milieu lijkt me de enige weg om op onze aarde samen te kunnen overleven. Misschien helpt mijn website om dit te stimuleren. En heb ik daarmee ook iets nuttig gedaan voor moeder aarde en mijn medemensen. Maar 100-den pagina’s kunnen niet in 1 artikeltjes. Dus bekijk het verder maar op T-OVER-LEVEN.
Ik hoop dat veel mensen er veel plezier en voordeel van hebben. En misschien ook nog bijkomende info en aanvullingen om alles te vervolledigen doorsturen.
Succes ermee.
Met grote dank en respect aan
Hugo – Belgisch Limburg