“The End of Growth” – Richard Heinberg

Het in elkaar vallen van energie-, grondstoffen-, klimaat- en schuldencrisis verhindert ten enen male de terugkeer naar de oude economie van eindeloze groei. Richard Heinberg, bekend van het Post Carbon Institute, en journalist, schrijver en spreker over economie, energie (Peak oil) en ecologie, kijkt naar de gevolgen hiervan in zijn laatste boek “The End of Growth” (juli 2011). Een opzienbarend en verhelderend boek in deze tijd van Euro-crisis en Occupy-beweging.

Heinberg betoogt dat de economische en politieke wereld met de oude, dus verkeerde reacties komt. Zij bereiden de wereld niet echt voor op de grote schok(ken) die gepaard gaan met het einde aan goedkope energie, grondstoffen en voedsel. Heinberg geeft fundamentele inzichten die weliswaar beangstigend zijn, maar gelukkig ook richtingen aangeven waarin echte oplossingen gezocht kunnen worden. Transition Towns noemt hij daarbij als een  voorbeeld van hoe de noodzakelijke omslag in denken en doen tot stand zou kunnen komen.

Uitgeverij Jan Van Arkel heeft begin december de Nederlandse vertaling (“Einde aan de groei”) te koop!

Onderstaande video is gemaakt ter begeleiding van het uitkomen van “The End of Growth”:

Persoonlijke toelichting van Richard Heinberg

Richard Heinberg heeft een beschouwing geschreven bij “Einde aan de groei” wat in het Nederlands is vertaald door Jan van Arkel. Hieronder een paar stukken daaruit:

“Dit boek begon met een inzicht dat zich op de ochtend van 16 september 2008 aan me opdrong (de dag nadat Lehman Brothers was omgevallen). Ik was aanwezig bij een vergadering van zo’n veertig leiders en financiers van non-profitorganisaties, die zaten te luisteren hoe een voormalig lid van de raad van bestuur van JP Morgan uitlegde wat derivaten zijn en waarom de financiële wereld precies op dat moment het loodje dreigde te leggen.

Een van de financiers werd op zijn mobiel gebeld, en nadat hij had opgehangen hoorde ik hem fluisteren: ‘Ik ben net 40 miljoen dollar kwijtgeraakt.’ Op dat moment drong het tot me door dat we getuige zijn van het begin van het eind van de economische groei. Ik wist al dat het einde hoe dan ook onvermijdelijk was, maar nu spanden de ontwikkelingen in de wereld van de haute finance samen met de ecologische grenzen om dit einde eerder en dramatischer te bewerkstelligen dan praktisch wie dan ook voorzien had …

… Ik besprak mijn idee met economen, zakelijk adviseurs, energiedeskundigen en grondstoffenanalisten. Ik besteedde talloze uren aan het lezen over economische geschiedenis en de oorzaken van de voortrollende financiële catastrofe. Ik vroeg mijn collega’s van het Post Carbon Institute om raad: zelfs als mijn inzicht correct was – dat de wereld inderdaad in essentie de mogelijkheid van groei zelf ontgroeid is – is dit dan een boodschap die we met de wereld moeten delen, of zou het voor mij beter zijn over energie en natuurlijke hulpbronnen te blijven schrijven? Om redenen waar ik in hoofdstuk zeven dieper op in ga, werd het mij in de zomer van 2010 uiteindelijk duidelijk dat het verhaal van Het einde van de groei verteld moet worden.

Het besef dat groei wel eens voorbij kan zijn, werpt vele vragen op. Zullen de financiële gevolgen een inflatoir of deflatoir karakter hebben? Zullen sommige landen het er beter vanaf brengen dan andere? Zal het ‘afslanken’ van de economie ook tot een ‘afslanking’ van de menselijke soort leiden? Hoe snel staat dit ons allemaal te wachten? Wat kunnen we doen om ons te beschermen en ons aan de nieuwe situatie aan te passen?…

… Het proces van het schrijven van Het einde van de groei heeft me veranderd. Hoe goed ik ook was toegerust om dit project te ondernemen – ik houd me immers al veertig jaar bezig met de vraag waarom onze huidige, op groei gestoelde economie onmogelijk eeuwig kan standhouden – vond ik het proces van het in het reine komen met de implicaties van een blijvend einde aan de mondiale economische expansie een meer dan ontnuchterende ervaring. Zelfs lezers die goed op de hoogte zijn van belangrijke onderwerpen als de ecologische economie zullen waarschijnlijk merken dat dit boek hun geestelijke evenwicht ondermijnt op een manier die zowel buitengewoon onbehaaglijk als opbeurend is – in de zin dat het veel van de angsten en bange voorgevoelens expliciet maakt die bij velen van ons onbewust sluimeren.”

– Richard Heinberg