Prachtige documentaire, die mij als TT-er zeer aansprak.
Movies that Matter (april 2021) over deze documentaire:
Een welvarend en gelukkig diamantstadje in het zuiden van Namibië wordt gedwongen na te denken over zijn toekomst nu de mijnen zijn leeggehaald. Zijn de achterblijvers in staat het stadje op een nieuw spoor te zetten? Observerende documentaire, die de bewoners en het adembenemende landschap hun eigen verhaal laat vertellen. Het Namibische woestijnstadje Oranjemund werd tot voor kort gerund door de Namdeb Diamond Corporation. Alleen werknemers mochten er wonen en Namdeb zorgde voor huisvesting en gratis water en elektriciteit. Nu Namdeb op het punt staat de mijnen te sluiten en te vertrekken, blijven de Oranjemunders achter in onzekerheid. Velen overwegen weg te gaan. Desert Paradise is een soepel vloeiende documentaire, die de bewoners de verhalen van hun stadje laat vertellen in onderlinge conversaties. Zoals supermarktmanager Tate, die eten grilt op de barbecue en zijn dochter en kleinzoon vertelt over zijn vroege dagen in Oranjemund. Of de drie jonge vrouwen die, zittend onder een boom, zich realiseren dat hun dagen van luxe niet meer zo vanzelfsprekend zijn. Iedereen blijft optimistisch, maar ook kritisch op het gezichtsloze diamantbedrijf, dat geen verantwoordelijkheid neemt voor het stadje dat het decennialang heeft leeggezogen.
Cinemadelicatessen (onderaan meer links over het verhaal):
Wat doe je als gemeenschap van een idyllisch afgelegen stadje wanneer de grootste werkgever besluit zich terug te trekken? Voor dat dilemma staan de inwoners van Oranjemund, een klein paradijs midden in de Namibische woestijn. Nu de nabijgelegen diamantmijn uitgeput raakt besluit diamantbedrijf NAMDEB, tevens grondlegger, een groot deel van de medewerkers te ontslaan. De harmonieuze gemeenschap vreest voor haar toekomst en besluit de handen ineen te slaan om het diamantstadje aantrekkelijk te maken voor toerisme. Desert Paradise observeert en laat de bewoners en het adembenemende landschap hun eigen verhaal vertellen. Zal Oranjemund een spookstad worden, opgeslokt door het zand, of slagen de inwoners erin zichzelf opnieuw uit te vinden en een duurzame stad te creëren?
De film is online te bekijken voor €8,50 bij Picl (inclusief nagesprek met de Nederlandse regisseur Ike Bertels, onafhankelijk filmmaker en producente)
Wat mij zo aansprak:
- De veerkracht van de opa in het verhaal
- De jongeren, die elkaar opzoeken en een nieuwe toekomst bedenken
- De gemeente die nu zelf moet nadenken over het terugdringen van waterverbruik aan de ene kant, maar zich ook realiseert dat het niet ten koste mag gaan van de natuur/de bomen die wel water moeten krijgen.
- de opmerking achteraf van de maakster van de documentaire: deze documentaire gaat voor haar vooral over het thuis-gevoel. Wat maakt dat je je ergens thuis voelt? Dat blijkt tevens de motivatie van opa: terug naar thuis..
En in het verlengde daarvan ook: wat als wij in Nederland zo relatief plotseling zouden moeten omschakelen: wat als wij te horen zouden krijgen: er is geen benzine meer voor auto’s.
We leerden ook al te schakelen toen opeens de scholen dicht gingen, de restaurants, de horeca, musea. Kan er nog wel een stapje bij?
Voor het klimaat is het hard nodig…